ΕΛΛΗΝΕΣ-ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ.........ΑΠΑΝΩ ΤΟΥΣ

ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
Ετυμολογικά το όνομα Μακεδονία – Μακεδόν(ιος) > Μακεδών ή Μακηδών, όπως και τα: Μάγνης, Μακέτης κ.α. είναι προφανές ότι προέρχονται από τη δωρική ρίζα μακ- από την οποία παράγονται και τα: μάκος ή ιωνικά μήκος, magnus,a,um (o μέγας, ο με μήκος), μακ(ε)ρός – μακρός, μάκαρ κ.α., καθώς και τα σύνθετα: Μακεδονία, μακεδνός,ή,ό – Μάκεδνος,η, μακαρόνια κ.α. = η ρίζα μακ- και η λέξη έδος = η χώρα, το έδαφος κ.α., απ΄όπου και η λέξη έδνον = το γλυκύ, εύγευστο κ.α.
Στην Οδύσσεια (η’ 106) αναφέρεται ..οία τε φύλλα μακεδνής αιγείρειο, όπου το επίθετο «μακεδνός,ή,ος» ή σε ουσιαστικοποίηση Μάκεδνος,η, (κάτι ως θερμή > θέρμη, ξανθή – Ξάνθη, Θερμός > Θέρμος, λευκός,ή – λεύκη ή λεύκος…) μεταφράζεται σε ευμήκη. Δηλαδή Μάκεδνος = ο εύσωμος, ο ευμήκης, ο ψηλός, ο μακρός κ.τ.λ. και Μακεδονία = η ευμήκη, η μακρά και ωραία χώρα. Η Μακεδονία, σύμφωνα με το Θουκυδίδη, ήταν πολύ μεγάλη, μακρά χώρα και διακρίνονταν σε άνω και κάτω.
Πο-μάκοι = οι απόμακ(ρ)οι, οι ακρίτες, ταυτίζονται με τους Αγριάνες του Μ. Αλέξανδρου. Μάκος ή ιωνικά μήκων η υπνοφόρος = το μακεδονικό λουλούδι, ένα ωραίο λουλούδι που ανήκει στα ροδανθή.

________________________
Ο Hρόδοτος αναφέρει ότι ο Aλέξανδρος ο A', είχε ανακηρυχθεί λίγο πριν την έναρξη του πολέμου, ως "πρόξεινος και ευεργέτης" από τους Aθηναίους, επειδή προμήθευσε ξυλεία, για να κατασκευάσουν αυτοί το στόλο τους, καθώς δεν υπήρχε δυνατότητα προμήθειας από άλλες περιοχές, λόγω της περσικής κατάκτησης.
Ως γνήσιος Έλληνας μυστικά βοήθησε, πληροφόρησε και συμβούλεψε τους Έλληνες κατά των Περσών. Συμβούλεψε τις ελληνικές δυνάμεις να εγκαταλείψουν τα Tέμπη και γνώρισε στους Έλληνες στρατηγούς τις προθέσεις του Mαρδόνιου πριν από τη Mάχη των Πλαταιών.
Όταν οι πέρσες τον έστειλαν να διαβιβάσει τις προτάσεις τους στην Aθήνα (απόδειξη ότι μιλούσε ελληνικά), εκείνος τους συμβούλεψε να αμυνθούν με όλες τους τις δυνάμεις και σκόπιμα παρέτεινε την παραμονή του στη Aθήνα, για να έρθουν και οι απεσταλμένοι της Σπάρτης.
Σύμφωνα με τον Hρόδοτο, πριν από τη Mάχη των Πλαταιών, έφυγε κρυφά τη νύχτα για να ειδοποιήσει τους άλους Έλληνες, λέγοντας: "...δεν θα μιλούσα, αν η έγνοια μου για ολόκληρη την Eλλάδα δεν ήταν μεγάλη. Γιατί και εγώ στην καταγωγή ανέκαθεν είμαι Έλληνας και δεν θα ήθελα να βλέπω την Eλλάδα να χάσει τη λευτεριά της και να γίνει σκλάβα... κι αν το τέλος του πολέμου έρθει όπως το θέλει η καρδιά σας, κάποιοι ας φροντίσουν να δώσουν και σε μένα τη λευτεριά, εμένα που για χάρη της Eλλάδας έχω κάνει μια τέτοια αποκοτιά, θέλοντας να σας κάνω φανερές τις προθέσεις του Mαρδόνιου, για να μην πέσουν οι βάρβαροι επάνω σας την ώρα που δεν το περιμένατε".
________________________

Ο Σλαβικός λαός των Σκοπίων δεν δικαιούται να καπηλεύεται το πολιτιστικό αγαθό της Μακεδονίας γιατί η Μακεδονία, ως έννοια, ως αγαθό, ως Ιστορία, ως πολιτισμός, είναι Ελληνική. Το όνομα είναι Ελληνικό και όπως είπε ο Ελύτης πριν πεθάνει, "το όνομά μας είναι η ψυχή μας".΄

ΕΛΛΗΝΕΣ-ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ.........ΑΠΑΝΩ ΤΟΥΣ

Όσο υπάρχουν αξιόλογοι ξένοι ιστορικοί, που έχουν προσφέρει τεράστιο έργο στην Ελλάδα, άλλο τόσο δεν λείπουν και οι παρερμηνευτές του Ελληνικού πνεύματος. Οφείλεται στην αδυναμία ορισμένων "κατά τα άλλα εγκρίτων" ιστορικών να κατανοήσουν σε βάθος είτε τα αρχαία Ελληνικά κείμενα, είτε τον Αρχαίο τρόπο σκέπτεσθαι, την δομή της κοινωνίας, της οικογένειας, του κράτους.....

.... Αξίες ουσιαστικές για τους προγόνους μας όπως η αγνή φιλία, η ανιδιοτελής ενασχόληση με τα κοινά, η πίστη σε ιδανικά και θεσμούς. Αξίες όπως η βαθειά ανάγκη της ψυχής να εξελιχθεί σε ανώτερα επίπεδα, ο ηρωϊσμός και η υπέρβαση της ανθρώπινης φύσης φαντάζουν ξένες προς τον δυτικό τρόπο σκέψεως. «Ιστορικό πλιάτσικο» ή «παραχάραξη της ιστορίας» ? Η αρχή έγινε με την ταινία του Όλιβερ Στόουν «Αλέξανδρος», που, όπως και ο τίτλος του μαρτυρεί, υποβιβάζει την «Μεγαλοσύνη» του Έλληνα Στρατηλάτη. Ένας ξένος λαός οικειοποιείται το Άστρο της Βεργίνας, το περίφημο Ελληνικό σύμβολο, αλλά και την γενέτειρα του Μέγα Στρατηλάτη, Αλεξάνδρου. Με αφορμή το διπλό χτύπημα κάτω από την ζώνη, το άρθρο αυτό τεκμηριώνει την ελληνικότητα της Μακεδονίας και ρίχνει φώς στο έργο και την ζωή του Μεγάλου Αλεξάνδρου. "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ, ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΧΩΡΑ" Η ετυμολογία του τοπωνυμίου Μακεδονία είναι καθαρά Ελληνική. Ο Ηρόδοτος αναφέρει πως η ονομασία Μακεδονία προέρχεται από το μακεδνός ή μακεδανός που σημαίνει υψηλός, μακρύς, πυραμειδοειδής (Στην δωρική διάλεκτο μάκος = μήκος). Επίσης όλα τα τοπωνύμια και ονόματα των Μακεδόνων (βασιλέων και ιστορικών προσώπων) που αναφέρονται στα αρχαία κείμενα, είναι Ελληνικά. Τα περίφημο έργο του Άγγλου γλωσσολόγου και γεωγράφου Stanford (1877) αναφέρει ότι "Το Μακεδονικό ιδίωμα έχει στενότατη συγγένεια με την Ελληνική γλώσσα, καθώς και με τα ήθη και έθιμα, την δημώδη Ελληνική ποίηση, ιδιοσυγκρασία και χαρακτηριστικά, οπότε αποδεικνύει ότι οι Μακεδόνες είναι Ελληνικής καταγωγής" . Αρχαίο Κείμενο Μεταφράση στα Νέα Ελληνικά Σκύλαξ, Περίπλους- περί Μακεδονίας: MAKEΔONIA: Από δε Πηνετού ποταμού Μακεδόνες εισίν έθνος και κόλπος Θερμαίος. Πρώτη πόλις Μακεδονίας Ηράκλειον, Δίον, Πύδνα πόλις Ελληνίς. Μεθώνη πόλις Ελληνίς και Αλιάκμων ποταμός, Αλωρός πόλις και ποταμός Λυδίας, Πέλλα πόλις και βασίλειον εν αυτή και ανάπλους εις αυτήν ανά τον Λυδίαν. Άξιος ποταμός, Εχέδωρος ποταμός, Θέρμη πόλις. Αίνεια Ελληνίς, Παλλήνη άκρα μακρά εις το πέλαγος ανατείνουσα, και πόλεις αίδε εν τη Παλλήνη Εληνίδες. Ποτίδαια εν τω μέσω το ισθμόν εμφράττουσα, Μένδη, Άφυτις, Θραμβηϊς, Σκιώνη, Κανάστραιον της παλλήνης ιερόν ακρωτήριον. Έξω Δε του ισθμού πόλεις αίδε. Όλυνθος Ελληνίς, Μηκύβερνα Ελληνίς, Σερμυλία Ελληνίς και κόλπος Σερμυλικός, Τορώνη πόλις Ελληνίς και λιμήν, Δίον Ελληνίς, Θυσσός Ελληνίς, Κλεωναί Εληνίς. Άθως όρος, Ακρόθωοι Ελληνίς, Χαραδρούς Ελληνίς, Ολόφυξος Ελληνίς, Άκανθος Ελληνίς, Άλαπτα Ελληνίς, Αρέθουσα Εληνίς, Βολβή λίμνη, Απολλωνία Ελληνίς. Εισί και άλλαι αν μεσογεία πολλαί. Εισί Δε και άλλαι Μακεδονίας εν μεσογεία πολλαί. Έστι δε κολπώδης. Παράπλους Δε περί τους κόλπους δύο ημερών. Μετά Δε Μακεδονίαν Στρυμών ποταμός' ούτος ορίζει Μακεδονίαν και Θράκην. Σκύλακας, Περίπλους- περί Μακεδονίας: MAKEΔONIA: Από τον Πηνετό ποταμό και τον Θερμαϊκό κόλπο αρχίζει το Μακεδονικό έθνος. Πρώτη πόλις της Μακεδονίας (είναι το) Ηράκλειον, το Δίον, η Πύδνα πόλις Ελληνική. Η Μεθώνη πόλη Ελληνική, και ο Αλιάκμονας ποταμός, η πόλη Αλωρός και ο ποταμός Λυδίας, η Πέλλα πόλη με βασίλειο και πλέοντας αντιθέτως από το ρευμα, πηγαίνει κανείς στον Λυδίαν. Ο Άξιος ποταμός, ο Εχέδωρος ποταμός και η πόλη Θέρμη. Η Ελληνική Αίνεια, το μακρύ ακρωτήριο της Παλλήνης που στο πέλαγος ανατείνει, και πόλεις στην Παλλήνη Εληνικές. Η Ποτίδαια στο μέσον του ισθμού παρεμβάλλει η Μένδη, η Άφυτις, η Θραμβηϊς, η Σκιώνη, και το Κανάστραιον ιερό ακρωτήριο της Παλλήνης. Έξω από τον ισθμό υπάρχουν οι εξής πόλεις: η Ελληνική Όλυνθος, η Ελληνική Μηκύβερνα, η Ελληνική Σερμυλία με τον Σερμυλικό κόλπο, η Ελληνική Τορώνη με το (ομώνυμο) λιμάνι, το Ελληνικό Δίον, η Ελληνική Θυσσός, οι Ελληνικές Κλεωνές. Το Ελληνικό βουνό Άθως με τους Ακρόθωους, η Ελληνική Χαραδρούς, η Ελληνική Ολόφυξος, η Ελληνική Άκανθος, η Ελληνική Άλαπτα, η Ελληνική Αρέθουσα, η Ελληνική λίμνη Βολβή, η Ελληνική Απολλωνία. Υπάρχουν κι άλλες πολλές Μακεδονικές πόλεις μη παραθαλάσσιες αλλά και κοντά στους κόλπους. Επίσης με πλοίο, (υπάρχουν πόλεις) σε απόσταση δύο ημερών από τους κόλπους. Μετά από την Μακεδονία ο ποταμός Στρυμώνας θέτει τα όρια ανάμεσα σε Μακεδονία και Θράκη. Η Μακεδονία καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος της Βορείου Ελλάδος, από Αλιάκμονα και Όλυμπο ως τον ποταμό Στρυμόνα και Νέστο. Πρωτοαναφέρεται από τον Όμηρο, αλλά και τα αρχαιολογικά ευρήματα της περιοχής μαρτυρούν μία έντονη παρουσία, τουλάχιστον από το 5,000 πΧ . (Προϊστορία, Μέση Λίθινη Εποχή). Ο Ηρόδοτος αναφέρει (1, 56) ότι οι Μακεδόνες ήταν Δωριείς, που εκδιώχτηκαν από την Εστιαιότιδα Θεσσαλίας, και κατοίκησαν στους πρόποδες της Πίνδου. Ο Όμηρος στην Ιλιάδα (Β.765, 848-849, Ζ.226, Π.287-289) αναφέρει τα Πελασγικά κι Ελληνικά φύλλα που κατοικούσαν στη Μακεδονία. Ο Στέφανος ο Βυζάντιος αναφέρει τον Γενάρχη των Μακεδόνων (Μακεδών ή Μακεδνός) που ήτανε γιός του Δία και της Θυϊας, κόρης του Δευκαλίωνα ή γιός του Λυκάονος, βασιλιά της Αρκαδίας. ΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΒΕΡΓΙΝΑΣ Το οκτάκτινο αστέρι σύμφωνα με τους Πυθαγορείους συμβολίζει ΤΟ ΟΛΟΝ, ΤΟ ΤΕΛΕΙΟΝ, ΤΟΝ ΜΥΗΜΕΝΟ, αλλά και ΤΗΝ ΕΞΕΛΙΓΜΕΝΗ ΨΥΧΗ ΠΟΥ ΑΝΑΓΕΝΝΙΕΤΑΙ. Ο Μέγας Αλέξανδρος χρησιμοποιούσε το σύμβολο πλαισιωμένο από έναν ρόμβο, που συμβολίζει τα τέσσερα στοιχεία της φύσης, τα τέσσερα άκρα του ουρανού και υποδήλωνε την ιερή ένωση του Αλεξάνδρου με τις θεϊκές δυνάμεις . ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ (Ιούλιος 356 – Ιούνιος 323 ΠΧ) Ο Αλέξανδρος ο Γ' ο Μέγας είναι αναμφισβήτητα μία ηρωϊκή μορφή που σημάδεψε την παγκόσμια ιστορία όλων των εποχών. Υπήρξε ο μεγαλύτερος στρατηλάτης όχι μόνο της αρχαιότητας αλλά ίσως κι όλων των εποχών, Χρειάστηκε μόνο 11 χρόνια να κατακτήσει τον κόσμο, και συνεπώς το έργο του είναι μοναδικό στην παγκόσμια ιστορία. Θεμελίωσε τα ελληνιστικά βασίλεια της Ανατολής και διέδωσε τον Ελληνικό πολιτισμό και γλώσσα σε όλο τον αρχαίο κόσμο. Λατρεύτηκε από τους λαούς που κατέκτησε. Είναι άξιο λόγου πως μέχρι σήμερα αν αναφερθεί το όνομα του σε έναν Άραβα, Πέρση ή Ινδό, θα τους δείτε να χαμογελάνε και να τον επαινούν ως σωτήρα και ηγέτη των λαών, όχι ως δυνάστη ! Η ονομασία Αλέξανδρος είναι καθαρά ελληνική, προερχόμενη από το ρήμα "αλέξω" (εμποδίζω, προστατεύω, βοηθώ) και το ουσιαστικό "ανήρ". Συνεπώς σημαίνει "ο άνδρας που προστατεύει, που εμποδίζει, που βοηθά" Η απόδειξη της ελληνικότητας του Μεγάλου Αλεξάνδρου είναι η συμμετοχή του στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 324 πΧ. (ακολουθώντας τα αχνάρια του πατέρα του, που ήταν Ολυμπιονίκης και εξαίρετος ιππέας) Ως γνωστόν, η συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες επιτρεπόταν μόνο σε Έλληνες, ελεύθερους πολίτες κι όχι σε βαρβάρους. Άρα, αν είχε γεννηθεί στα Σκόπια, όπως ισχυρίζονται κάποιοι, ούτε το όνομα, ούτε η γλώσσα κι η θρησκεία θα ήταν ελληνική, μα ούτε και θα συμμετείχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

ΕΛΛΗΝΕΣ-ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ.........ΑΠΑΝΩ ΤΟΥΣ

Οι Αρχαίοι Μακεδόνες, οι πρόγονοί μας, ήταν Έλληνες διότι:

1. Ο ιστορικός Ελλάνικος ο Μυτιληναίος, που έζησε στην αυλή του βασιλιά της Μακεδονίας Αλεξάνδρου του Α, έγραψε ότι συνεννοούνταν με άνεση με τους Μακεδόνες και ότι η μιλιά τους έμοιαζε με τη δική του διάλεκτο, την Αιολική.

2. Μια Περσική επιγραφή του 513 πΧ καταγράφει τις Ευρωπαϊκές χώρες που κατέχονταν τότε από τον Μεγάλο Βασιλέα. Ανάμεσα σ' αυτές είναι και το όνομα "Yuna Takabara". Yuna σημαίνει Ίωνας. Είναι το όνομα που δίνουν ακόμη και σήμερα οι ανατολικοί λαοί στους Έλληνες. Takabara σημαίνει αυτόν που η περικεφαλαία του μοιάζει με ασπίδα. Όπως εύκολα αναγνωρίζεται από αρχαία νομίσματα, μόνο οι Μακεδόνες είχαν τέτοια περικεφαλαία. Άρα οι Πέρσες θεωρούσαν τους Μακεδόνες Έλληνες. Μάλιστα ανάλογες επιγραφές μετά το 479 πΧ δεν αναφέρουν την ίδια ονομασία, αφού η Μακεδονία είχε πια απελευθερωθεί από τον Περσικό ζυγό.

3. Όλα τα Μακεδονικά ονόματα μηνών, γιορτών, πόλεων, τόπων και ανθρώπων ( περίπου 300 ) είναι Ελληνικά: Πέλλα, Αιγαί, Θεσσαλονίκη, Δίον, Άργος, Παγγαίον, Αλέξανδρος, Φιλώτας, Φίλιππος, Δρύκαλος, Άρπαλος, Πευκέστας, Βερενίκη κλπ. Ειδικά, τα ονόματα των μηνών δεν υπάρχουν στην υπόλοιπη Ελλάδα αλλά η Δωρική τους προέλευση είναι προφανής. Μερικές Μακεδονικές λέξεις υπάρχουν και σε άλλες Ελληνικές διαλέκτους με διαφορετική σημασία: Πχ χάρων στη Μακεδονική είναι το λιοντάρι. Αυτό σημαίνει ότι οι Μακεδόνες είχαν τη δική τους Ελληνική διάλεκτο και δεν δανείστηκαν τα Ελληνικά τους από τους νότιους Έλληνες.

4. Μια επιγραφή του 600 πΧ σε ένα πιθάρι που βρέθηκε στην περιοχή της Αιανής Κοζάνης, γράφει σε άπταιστα Ελληνικά: " Άρπαλος έρια " Ήταν βοσκός ο άνθρωπος και φύλασσε τα μαλλιά των προβάτων του στο πιθάρι !!!

5. Ο Βασιλιάς των Μακεδόνων Αλέξανδρος ο Α' έλαβε μέρος στους Ολυμπιακούς αγώνες. Μάλιστα έγινε προσπάθεια από τους συναγωνιστές του να αποκλειστεί σαν βάρβαρος. Αυτός όμως απέδειξε την Ελληνική του καταγωγή από τους Τημενίδες του Άργους, έλαβε μέρος στους αγώνες και κέρδισε ( Ηρόδοτος)

6. Οι Μακεδόνες, με την ηγεσία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, κατέκτησαν τον τότε γνωστό κόσμο και μετέδωσαν εκεί τον ΕΛΛΗΝΙΚΟ Πολιτισμό και την Ελληνική γλώσσα. Ο Πλούταρχος γράφει: " Αλέξανδρος, παίδας Περσών τρισμυρίους επιλεξάμενος, εκέλευσε γράμματά τε μανθάνειν Ελληνικά και Μακεδονικοίς όπλοις εντρέφεσθαι" ( Ο Αλέξανδρος, αφού διάλεξε τριάντα χιλιάδες Περσόπουλα, διέταξε να μάθουν Ελληνικά γράμματα και Μακεδονικά όπλα ). Δεν θα δέχονταν οι Μακεδόνες να μεταδώσουν έναν ξένο πολιτισμό!!

7. Όλοι οι λαοί ( Ρωμαίοι, Εβραίοι, Καρχηδόνες, Πέρσες…) που γνώρισαν τους Μακεδόνες τους θεωρούσαν Έλληνες.

8. Όλες οι πόλεις που έχτισε ο Αλέξανδρος στην πορεία του είχαν το όνομα Αλεξάνδρεια εκτός από δύο που λέγονται η μία Βουκεφάλα και η άλλη Νίκαια. Όλα αυτά τα ονόματα είναι Ελληνικά.

9. Ο προφήτης Δανιήλ που η προφητεία του περιλαμβάνεται στην Παλαιά Διαθήκη γράφει λυπημένος για τον Έλληνα κατακτητή που θα κατακτήσει την πατρίδα του και ...

10. Ο Στράβων, ο μεγαλύτερος Γεωγράφος της αρχαιότητας γράφει: " Έστιν ουν Ελλάς και η Μακεδονία"

11. Στην Αττική κωμωδία οι άλλοι Έλληνες παρουσιάζονταν να μιλούν τη τοπική τους διάλεκτο για να προκαλέσουν γέλιο. Σε μια κωμωδία λοιπόν, υπάρχει διάλογος ενός Αθηναίου με έναν Μακεδόνα. Ρωτάει ο Αθηναίος: "σφύραινα δ' έστι τίς; " ( Τί είναι σφύραινα; ) και απαντά ο Μακεδόνας " κέστραν μεν ύμμες ωττικοί κικλήσκετε" ( αυτό που εσείς οι Αττικοί λέτε κέστρα ) !! Είναι φανερό ότι ο Μακεδόνας μιλάει Ελληνικά !! Από τη λέξη σφύραινα έχουμε σήμερα το σφυρί αλλά και τη σφυρίδα !!

12. Είναι γεγονός ότι σε πολλούς Έλληνες, οι Αρχαίοι Μακεδόνες φαίνονταν βάρβαροι. Αυτό οφείλεται στην πολιτισμική καθυστέρηση των Μακεδόνων λόγω της απομόνωσής τους στη Μακεδονία για περισσότερους από 6 αιώνες ( 1200-700 πΧ)

13. Όλοι οι αρχαίοι Έλληνες γλωσσολόγοι δεν δίσταζαν να χρησιμοποιούν την Μακεδονική διάλεκτο για να επισημάνουν τις ιδιορρυθμίες της Ελληνικής γλώσσας. Έτσι ο Ησύχιος που έζησε τον 5 μΧ αιώνα μας δίνει περίπου 150 Μακεδονικές λέξεις αφού στο λεξικό του περιλαμβάνονται μόνο ιδιωματικές λέξεις. Ελάχιστες από αυτές δεν έχουν ακόμη συσχετιστεί με την Ελληνική γλώσσα.

14. Μια επιγραφή του 352 πΧ που βρέθηκε στην Επισκοπή Πέλλας σημαιώνει " Αρτεμιν αγροτέραν Γαζωρείτιδα και Βλουρείτιν" !. Στην 'Αρτεμι της αγροτιάς από τον Γάζωρο και τα βουνά !! ( βλουρείτις = φιλορείτις κατά τον κ. Θαβώρη )

15. Το πρώτο ιδιωματικό Μακεδονικό κείμενο που έχουμε μέχρι τώρα βρέθηκε πρόσφατα στην Πέλλα. Είναι ένας κατάδεσμος ( ευχές και κατάρες) του 425 πΧ σε κοινή Δωρική διάλεκτο.

16. Ο Αλέξανδρος κάλεσε τον Φιλώτα να απολογηθεί στην Μακεδονική κατά τη δίκη του ενώπιον του στρατού. Ο Φιλώτας απάντησε: "Εκτός από τους Μακεδόνες, υπάρχουν πολλοί άλλοι γύρω μας που θα με καταλάβουν ΕΥΚΟΛΟΤΕΡΑ αν απολογηθώ στην Κοινή". Η καίρια λέξη στην απάντηση αυτή είναι το "ευκολότερα". Ο Φιλώτας υπονοεί ότι αν μιλούσε Μακεδονικά τότε οι άλλοι, που ήταν Έλληνες στην πλειονότητα, θα τον καταλάβαιναν αλλά δυσκολότερα. Αυτό όμως σημαίνει ότι η Μακεδονική ήταν μια Ελληνική διάλεκτος.

Έτσι, αφού οι Μακεδόνες ήταν Έλληνες και η γλώσσα τους μια Ελληνική διάλεκτος, δεν επιτρέπεται σήμερα μια ξένη γλώσσα να ονομάζεται Μακεδονική και ο λαός που την μιλά Μακεδόνες. Οι φίλοι μας Σκοπιανοί, πρέπει να βρουν άλλο όνομα για τη γλώσσα, τη χώρα και το λαό τους.

ΕΛΛΗΝΕΣ-ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ.........ΑΠΑΝΩ ΤΟΥΣ

ΕΛΛΗΝΕΣ, ΑΚΟΥΣΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ - SKOPIANS, LEARN OUR HISTORY, YOU ARE GONNA LOVE IT!

ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ, ΒΓΑΛΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ... ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΠΟΝΑΝΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΟΠΟ, ΚΑΙ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΠΕΘΑΝΕΙ ΓΙ ΑΥΤΟΝ

GREEKS FROM ALL OVER THE WORLD, THIS SONG, HAS COME FROM OUR HISTORY... DEDICATED TO ALL OF YOU THAT YOU FEEL PAIN FOR MACEDONIA, DEDICATED TO OUR HEROS WHO DIED FOR OUR FREEDOM

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΞΑΚΟΥΣΤΗ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Η ΧΩΡΑ
ΠΟΥ ΕΔΙΩΞΕΣ ΤΟΥΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΙΣΑΙ ΤΩΡΑ..

Ορισμένα ανθελληνικά κέντρα στις ιστοσελίδες τους αναφέρουν ότι ο Φίλιππος ο Μακεδών και ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν παρανοϊκοί φονιάδες που κατάσφαξαν χωρίς λόγο πολλούς λαούς, καθώς και ότι οι Μακεδόνες δεν ήσαν Έλληνες, επειδή από τις πιο κάτω πηγές (που όμως οι πηγές αυτές είναι άλλες παραποιημένες και άλλες παρερμηνευμένες, όπως θα δούμε πιο κάτω) προκύπτει ότι οι Μακεδόνες δεν ήσαν Έλληνες , δεν μίλαγαν ελληνικά κτλ::

1. Ο Πλούταρχος αναφέρει ότι οι Μακεδόνες στρατιώτες χαιρέτησαν τον Ευμένη στη Μακεδονική γλώσσα όταν ανέλαβε τη διοίκηση αυτών (Πλούταρχος Ευμένης 14. 11). Σε άλλο χωρίο του αναφέρει για τον Αλέξανδρο "Αναπηδήσας ανεβόα Μακεδονιστί.." (Πλούταρχος: ¨Βίος Αλεξάνδρου 47)

2. Ο Ψευδοκαλλισθένης στην ιστοριογραφία του αναφέρει έναν στρατιώτη που μιλάει στον ετοιμοθάνατο Αλέξανδρο στη Μακεδονική Γλώσσα (Ps-Callisthenes B 32. 14 ed. Kroll).

3. Ο Αρριανός κάνει Εθνοτική αντιδιαστολή μεταξύ Μακεδόνων και Ελλήνων, αφού λέει "Μακεδόνες και Έλληνες" (Αρριανός: Αλεξάνδρου Ανάβασις)

4. Ο ιστορικός Δημοσθένης αποκαλούσε ακόμα το βασιλέα των Μακεδόνων Φίλιππο ως βάρβαρο, άρα μη Έλληνα.

5. Ο Ηρόδοτος χαρακτηρίζει το βασιλέα Αλέξανδρο Α΄ της Μακεδονίας (498-454 π.Χ.) ως Φιλέλληνα, άρα όχι Έλληνα. Ο ίδιος ιστορικός αναφερόμενος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 500 πΧ χαρακτηρίζει τον Αμύντα που ήταν το 500 π.Χ σαν Έλληνα που κυβερνά Μακεδόνες (Her.5.20. 4). Ο ίδιος αναφέρεται στην αρχική άρνηση των Ελλήνων αθλητών να δεχθούν τη συμμετοχή του βασιλιά Αλέξανδρου Α΄ (498-454 πΧ) στους Ολυμπιακούς αγώνες, ο οποίος τελικά τους έπεισε πως είναι Έλληνας. Σε άλλο χωρίο του (7.130) ο Ηρόδοτος θέτει τους Μακεδόνες έξω από τα όρια του Ελληνισμού αφού αναφέρει πως οι Θεσσαλοί ήσαν οι πρώτοι Έλληνες που υποτάχθηκαν στους Πέρσες.

6. Ο Θουκυδίδης χαρακτηρίζει τους Μακεδόνες και άλλους βόρειους λαούς ως βάρβαρους με την έννοια των μη Ελλήνων (Thuc. 2. 80. 5-7; 2. 81. 6; 4. 124.1) και ο ιστορικός Τραχύμαχος χαρακτήρισε ρητά το βασιλέα της Μακεδονίας Αρχέλαο (413-399 BC) ως βάρβαρο.

7. Ο Ισοκράτης εξήρε το Φίλιππο ως γαλαζοαίματο Έλληνα, αλλά ταυτόχρονα κατέστησε σαφές ότι οι Μακεδόνες δεν ήσαν Έλληνες (Isoc. 5. 108 και 154). Λέει "Μακεδόνες ουχ ομόφυλον των Ελλήνων γένος" (Ισοκράτης Φίλιππος 107,108)

8. Ο Στράβωνας λέει " Ημαθία εκαλείτο πρότερον η νύν Μακεδονία. Κατείχον δε την χώραν ταύτην Ηπειρωτών τινές και Ιλλυριών, το δε πλείστον Βοττιαίοι και Θράκες" (Στράβων Ζ-11)

Όλα τα πιο πάνω είναι ψεύδη, κακοήθειες ανθελληνικών κέντρων, γιατί:

Για το ποια γλώσσα μιλούσαν οι Μακεδόνες φαίνεται και από τα νομίσματά τους, τα οποία, όπως βλέπουμε, φέρουν ελληνική γραφή, ελληνικούς θεούς και ελληνικά ονόματα.

Νόμισμα βασιλιά Φιλίππου 356 – 336 π.Χ.), πατέρα Μ. Αλέξανδρου, με κεφαλή Δία και τον ίδιο ιππέα-νικητή στην Ολυμπία.

Τετράδραχμο του Μ. Αλέξανδρου (336 – 323 π.Χ.) με τον ίδιο ή τον Ηρακλή να φορά τη λεοντή και τον κρηταγενή Δία ένθρονο. Οι βασιλιάδες των Μακεδόνων ήσαν απόγονοι του Ηρακλή.

1) Οι πηγές που αναφέρονται εκεί είναι άλλες παραποιημένες και άλλες παρερμηνευμένες, όπως θα δούμε στα παρακάτω..

2) Ανατρέχοντας στους αρχαίους συγγραφείς (Αρριανό, Πλούταρχο κ.α.) βλέπουμε ότι:

Α) Ο Φίλιππος ο Μακεδών ήταν εκείνος που από τη μια ελευθέρωσε τους Μακεδόνες από τους Ιλλυριούς και στη συνέχεια έκανε τη Μακεδονία κυρία πολλών και μεγάλων εθνών και πόλεων και από την άλλη ήταν ο πρώτος που οραματίστηκε και πραγματοποίησε την ένωση των πόλεων-κρατών της Ελλάδος και ανέλαβε την ηγεμονία της Ένωσης αυτής, πρβ: «Παραλαβών (ο βασιλεύς Φίλιππος του Αμύντα) την Μακεδονίαν δουλευουσαν Ιλλυριείς πολλών και μεγάλων εθνών και πόλεων κυρίαν εποίησε και ένεκα τοις αυτού ικανότητας και μόνο ηγεμών της Ελλάδος ανέλαβε»(Διόδωρος 16.1)

Β) Ο Μ. Αλέξανδρος αντικατέστησε τον πατέρα του μετά που τον δολοφόνησαν οι Πέρσες. Στη συνέχεια ξεκίνησε την εκστρατεία εναντίον των βαρβάρων της Ασίας (εναντίον των Περσών και των συμμάχων τους: Μήδων, Φοινίκων κ.α.) ως ηγεμόνας όλων των Ελλήνων πλην των Σπαρτιατών, προκειμένου να εκδικηθεί (όπως αποφάσισε το κοινό των Ελλήνων στη συνεδρίαση που έγινε στην Κόρινθο) αφενός τη δολοφονία του πατέρα του από τους Πέρσες και αφετέρου επειδή πιο πριν είχαν έρθει στην Ελλάδα και είχαν κατασφάξει τους Έλληνες, Ωστόσο φθάνοντας στην Ασία βρήκε εκεί ένα κόσμο με ανήμερα ακόμη ήθη και έθιμα, καθώς και έθνη υπόδουλα στους Πέρσες και έτσι αντί να τιμωρεί, άρχισε να ελευθερώνει και να εκπολιτίζει. Ο λόγος για τον οποίον στη συνέχεια Έλληνες και βάρβαροι τον ανακήρυξαν μέγα ή γιο του Θεού (Άμμονα = ο θεός των Αιγυπτίων) ή για τον οποίο ακόμη και η Αγία Γραφή λέει καλά λόγια γι αυτόν και τους ένδοξους απογόνους του. ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΒΛΕΠΕ ΕΔΩ --- >

3) ΟΙ Μακεδόνες ήσαν Έλληνες και μάλιστα καθαρόαιμοι, πρβ:

Ο Στράβωνας (Γεωγραφικά 7), σχετικά με την εθνικότητα των Μακεδόνων, αναφέρει ξεκάθαρα ότι ήσαν Έλληνες, πρβλ: «Εστίν με ουν Ελλάς και η Μακεδονία, νυνί μέντοι τη φύσει των τόπων ακολουθούντες και τω σχήματι χωρίς έγνωμεν από της άλλης Ελλάδος τάξαι και συνάψαι προς όμορον αυτής Θράκης…» (Στράβων Γεωγραφικά, 7).

Ο Ηρόδοτος (Α, 57- 58 και σε συσχέτιση με το Η, 43 κ.α.) αναφέρει ότι οι Μακεδόνες είναι Έλληνες και μάλιστα δωρικής καταγωγής, ίδιου έθνους με τους Σπαρτιάτες, Κορίνθιους κ.α., του έθνους εκείνου που στη μεν Πελοπόννησο λέγεται λέει «δωρικό» και στην Πίνδο «Μακεδνό». Αναφέρει επίσης ότι αρχικά όλος ο κόσμος ήταν κατοικία βαρβάρων και μετά αποκόπηκαν οι Δωριείς και απετέλεσαν ξέχωρο έθνος, το Ελληνικό και μετά προσχώρησαν σ’ αυτό όλοι οι Πελασγοί (φύλα των Πελασγών ήταν οι Δωριείς, οι Ίωνες ή Αθηναίοι, οι Αιολείς ή Θεσσαλοί και οι Αχαιοί ή Αργείοι.), αλλά και πάρα πολλά άλλα βαρβαρικά φύλα, πρβ:

«Ύστερα έβαλε μπρος (ο Κροίσος, βασιλιάς των Λυδίων) να εξετάσει ποιοι ανάμεσα στους Έλληνες ήσαν οι δυνατότεροι, που θα μπορούσε να κάνει φίλους. Και ψάχνοντας βρήκε πως ξεχώριζαν οι Λακεδαιμόνιοι και οι Αθηναίοι, οι πρώτοι ανάμεσα στους Δωριείς, οι δεύτεροι ανάμεσα στους Ίωνες. Γιατί τα έθνη αυτά ήσαν τα πιο γνωστά, όντας τα παλιά χρόνια το τελευταίο Πελασγικό, το πρώτο Ελληνικό. Οι Αθηναίοι ποτέ ως τώρα δεν ξεσηκώθηκαν από τον τόπο τους, ενώ οι άλλοι ήταν πολυπλάνητοι. Γιατί όσο βασίλευε ο Δευκαλίων, κατοικούσαν (οι Δωριείς) στη Φθιώτιδα, στα χρόνια πάλι του Δώρου, του γιου του Έλληνα, τη χώρα στις πλαγιές της Όσσας και του Ολύμπου που τη λεν Ιστιαιώτιδα. Και αφότου και από την Ιστιαιώτιδα τους ξεσήκωσαν οι Καδμείοι, κατοικούσαν στην Πίνδο με το όνομα έθνος Μακεδνόν. Από εκεί πάλι άλλαξαν τόπο και πήγαν στη Δρυοπίδα και από εκεί έφτασαν πια εκεί που είναι, δηλαδή στην Πελοπόννησο, και ονομάστηκαν έθνος Δωρικό. «Το ελληνικό έθνος αφότου φάνηκε, την ίδια πάντα γλώσσα μιλά - αυτό είναι η πεποίθησή μου, αφότου όμως ξέκοψε από το Πελασγικό, αδύνατο τότε και στην αρχή και μικρό, αυξήθηκε ύστερα και πλήθαινε σε έθνη, καθώς προσχώρησαν σ’ αυτό κυρίως οι Πελασγοί, αλλά και πάρα πολλά άλλα βαρβαρικά φύλα. Τέλος είμαι της γνώμης ότι το Πελασγικό έθνος πρωτύτερα και εφόσον ήταν βαρβαρικό ποτέ δε γνώρισε μεγάλη δύναμη» (Ηρόδοτος Α, 57- 58)

«Συγκροτούσαν δε το στόλο (τον ελληνικό στη Μάχη της Σαλαμίνας) οι εξής: Από την Πελοπόννησο οι Λακεδαιμόνιοι με 16 πλοία, οι Κορίνθιοι, με τον ίδιο αριθμό πλοίων, το οποίον έδωσαν και εις το Αρτεμίσιον. Οι Σικυώνιοι, με δέκα πλοία, οι Επιδαύριοι με δέκα, οι Τροιζήνιοι με πέντε, οι Ερμιονείς με τρία. Όλοι αυτοί, εκτός των Ερμιονέων ανήκουν στο Δωρικό και Μακεδνόν έθνος, ελθόντες στην Πελοπόννησο από τον Ερινεόν και την Πίνδον(«εόντες ούτοι πλην Ερμιονέων Δωρικό τε και Μακεδνόν έθνος, εξ Ερινεού τα και Πίνδου»), και το τελευταίον από την Δρυοπίδα. Οι δε Ερμιονείς είναι καθαυτό Δρύοπες τους οποίους εξεσήκωσαν από τη σήμερον λεγόμενη Δωρίδα ο Ηρακλής και οι Μαλιείς. Εκ των Πελοποννησίων αυτοί ήσαν εις το στόλον (δηλαδή τον ελληνικό στη Μάχη της Σαλαμίνας)» (Ηρόδοτος Η, 43)

Το αυτό αναφέρει και ο Απολλόδωρος. Αναφέρει συγκεκριμένα ότι παιδιά του Δία και της Νιόβης ήταν ο Άργος και ο Πελασγός απ΄όπου οι Πελοποννήσιοι και άλλοι ονομάσθηκαν Πελασγοί. Γιος του Πελασγού ήταν ο Λυκάονας, ο βασιλιάς των Αρκάδων, που με πάρα πολλές γυναίκες απόκτησε 50 γιους, τους: Θεσπρωτό, Μάκεδνο, Μαίναλο, Φθίο, Λύκιο, Ορχομενό … και έτσι εννοείται οι Πελασγοί εξαπλώθηκαν στην Ελλάδα και σε άλλα μέρη, πρβ: «επανάγωμεν δε νυν πάλιν επί τον Πελασγόν, όν Ακουσίλαος μεν Διος λέγει και Νιόβης, καθάπερ υπέθεμεν, Ησίοδος δε αυτόχθονα. τούτου και της Ωκεανού θυγατρος Μελιβοίας, ή καθάπερ άλλοι λέγουσι νύμφης Κυλλήνης, παῖς Λυκάων εγένετο, ός βασιλεύων Αρκάδων εκ πολλών γυναικών πεντήκοντα παίδας εγέννησε· Μελαινέα Θεσπρωτόν Έλικα Νύκτιμον Πευκέτιον, Καύκωνα Μηκιστέα Οπλέα Μακαρέα Μάκεδνον, Όρον Πόλιχον Ακόντην Εὐαίμονα Αγκύορα, Αρχεβάτην Καρτέρωνα Αἰγαίωνα Πάλλαντα Εύμονα, Κάνηθον Πρόθοον Λίνον Κορέθοντα Μαίναλον, Τηλεβόαν Φύσιον Φάσσον Φθίον Λύκιον, Αλίφηρον Γενέτορα Βουκολίωνα Σωκλέα Φινέα, Ευμήτην Αρπαλέα Πορθέα Πλάτωνα Αίμονα, Κύναιθον Λέοντα Αρπάλυκον Ηραιέα Τιτάναν, Μαντινέα Κλείτορα Στύμφαλον Ὀρχομενόν . . .» (Απολλόδωρος, Γ, 8, 1)

Ο Ησίοδος, που είναι ένας από τους αρχαιότερους συγγραφείς του κόσμου, αναφέρει ότι ο Γραικός ή Έλληνας, ο Μάγνης και ο Μακηδόνας ήσαν μια οικογένεια, παιδιά του Δία και της Πανδώρας, κόρης του Δευκαλίωνα, του μοναδικού ανθρώπου που επέζησε με τη γυναίκα του μέσα σε μια λάρνακα ύστερα από ένα κατακλυσμό που έγινε επί εποχής του (ο κατακλυσμός του Δευκαλίωνα ταυτίζεται με αυτόν του Νωε στους Εβραίους και κατά το Πάριο χρονικό ο κατακλυσμός Δευκαλίωνα έγινε το 1265 πριν από το Διόγνητο = 1529 π.Χ.) πρβ: «Κι η κόρη στον οίκο του ευγενή Δευκαλίωνα, η Πανδώρα με τον πατέρα Δία, τον οδηγό των Θεών όλων, σμιγμένη στην αγάπη γέννησε το χαιρομαχητή Γραικό. Η ίδια συλλαμβάνουσα από το Δία γέννησε στον κεραυνόχαρο δυο γιους, τον Μάγνητα και το Μακηδόνα το αλογόχαρο, που κατοικούσαν στα δώματα γύρω από την Πιερία και τον Όλυμπο. Κι ο Μάγνης (γέννησε) το Δίκτη και Πολυδέκτη. Και από τον Έλληνα το φιλοπόλεμο βασιλιά γεννήθηκαν ο Δώρος κι ο Ξούθος και ο αλογόχαρος Αίολος…..» (Ησίοδος, Γυναικών κατάλογος ή Ηοίαι 1-6, μετάφραση εκδόσεις «Κάκτος»)

Ο Αππιανός αναφέρει ότι: «Οι Μακεδόνες καυχιούνται για την καταγωγή τους από τους Αργείους» (Αππιανός εκ της Μακεδονίας 2).

ΤΟ ΑΥΤΟ ΛΕΝΕ ΚΑΙ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΟΙ

ΑΡΧΑΙΟΙ ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ

O αντιβασιλέας (και μετέπειτα βασιλιάς) Αμύντας της Μακεδονίας διαμηνύει στο βασιλιά της Περσίας Φαρνάβαζο, μέσω αυτών που έστειλε να του ζητήσουν γη και ύδωρ ως σύμβολα υποταγής, τα εξής: «προς δε καί βασιλέι τω πέμψαντι απαγγείλητε ώς άνήρ Ελλην, Μακεδόνων ύπαρχος, εύ υμέας εδέξατο και τραπέζη και κοίτη»….= ακόμη στο βασιλιά που σας έστειλε κάντε γνωστό πως ένας Έλληνας, ο αντιβασιλέας των Μακεδόνων, σας καλοέστρωσε τραπέζι και κρεβάτι…. (Ηρόδοτος Ε, 20 ),

O βασιλιάς της Μακεδονίας Αλέξανδρος Α’ , γιος του Αμύντα, κατεβαίνει στην Αθήνα και προειδοποιεί ως Έλλην, καθώς λέει ό ίδιος σε λόγο του που έβγαλε στην Αθήνα, τους άλλους Έλληνες (Αθηναίους και Σπαρτιάτες ) για την πρόθεση εισβολής των Περσών στην Ελλάδα: «Άνδρες Αθηναίοι… Αυτός τε γαρ Έλλην γένος ειμί τω αρχαίον και αντ’ ελευθέρης δεδουλωμένην ουκ αν εθέλοιμι οράν τη Ελλάδα… Ειμί δε Αλέξανδρος ο Μακεδών.» = σε νέα Ελληνική «Άνδρες Αθηναίοι ….. Δεν θα έλεγα αυτά τα λόγια, αν δεν φρόντιζα υπερβολικά για όλη την Ελλάδα εν γένει, γιατί και εγώ είμαι Έλληνας από παλαιά και δε βαστά η ψυχή μου να βλέπω την Ελλάδα υποδουλωμένη αντί ελευθέρας»… (Ηρόδοτου Ιστορία, βιβλίο Θ’, 45).

Ο ίδιος ο μέγας Αλέξανδρος στην πιο κάτω επιστολή του προς το Δαρείο, βασιλιά των Περσών, αναφέρει εκτός των άλλων και πως είναι Έλληνας και η Μακεδονία Ελλάδα, πρβ: «Οι πρόγονοί σας ήρθαν στην Μακεδονία και στην υπόλοιπη Ελλάδα και μας προκαλέσατε μεγάλες συμφορές, χωρίς να έχουν κάνει κανείς από εμάς κανένα κακό. Τώρα που εγώ έγινα βασιλιάς των Ελλήνων, πέρασα στην Ασία, για να εκδικηθώ τις δικές σας αδικίες…. Εξάλλου, βοηθήσατε τους Περίνθιους που αδικούσαν τον πατέρα μου και ο Ώχος έστειλε στρατό στη Θράκη που την κατείχαμε εμείς. Ο πατέρας μου δολοφονήθηκε με συνωμοσία που οργανώσατε εσείς, όπως οι ίδιοι διαδώσατε με επιστολές σας σ΄όλο τον κόσμο …… Οι απεσταλμένοι σας καταστρέψανε τους φίλους μας και προσπάθησαν να καταστρέψουν την ειρήνη, που έφερε στους Έλληνες. Εκστράτευσα λοιπόν εναντίον σου, επειδή εσύ ξεκίνησες την έχθρα….» (Αρριανός Β 14, 4).

«Και εγένετο μετά το πατάξαι Αλέξανδρον τον Φιλίππου τον Μακεδόνα, ος εξήλθεν εκ της γης Χεττειείμ, και επάταξε τον Δαρείον βασιλέα Περσών και Μήδων και εβασίλευσεν αντ᾿ αυτού πρότερος επί την Ελλάδα. και συνεστήσατο πολέμους πολλούς και εκράτησεν οχυρωμάτων πολλών και έσφαξε βασιλείς της γης· και διήλθεν έως άκρων της γης και έλαβε σκύλα πλήθους εθνών. και ησύχασεν η γη ενώπιον αυτού, και υψώθη, και επήρθη η καρδιά αυτού. και συνήγαγε δύναμιν ισχυρὰν σφόδρα και ήρξε χωρών και εθνῶν και τυράννων, και εγένοντο αυτῷ εις φόρον. και μετά ταύτα έπεσεν επί την κοίτην και έγνω ότι αποθνήσκει. και εκάλεσε τους παίδας αυτού τούς ενδόξους τους συντρόφους αυτού απὸ νεότητος και διείλεν αυτοίς την βασιλείαν αυτού ἔτι ζῶντος αυτού. και εβασίλευσεν Αλέξανδρος έτη δώδεκα και απέθανε. και επεκράτησαν οι παίδες αυτού έκαστος εν τῷ τόπῳ αυτού. και επέθεντο πάντες διαδήματα μετά το αποθανείν αυτόν καὶ οι υιοί αυτῶν ὀπίσω αυτῶν έτη πολλὰ καὶ επλήθυναν κακά εν τη γη. καὶ εξῆλθεν εξ αυτῶν ρίζα ἁμαρτωλὸς Αντίοχος Επιφανής, υιός Αντιόχου βασιλέως, ος ην όμηρα εν τη Ρώμη· και εβασίλευσεν εν έτει εκατοστώ και τριακοστώ και εβδόμω βασιλείας Ελλήνων. (Μακκαβαίων, Κεφ. 1 , 1 – 10)

«Ιδού. Τράγος ήρχετο από της δύσεως επί πρόσωπον πάσης της γης και δεν ήγγιζεν το έδαφος….. και είδον αυτόν ότι επλησίασεν εις τον κριον …. και εκτύπησε … και συνέτριψε και έρριψεν αυτόν κατά γης, και κατεπάτησεν αυτόν…. Δια τούτο ο τράγος εμαγαλύνθη σφόδρα…… Είναι οι βασιλιείς της Μηδίας και της Παρσίας ….. ο τριχωτός τράγος είναι ο βασιλεύς της Ελλάδος ….» (Δανιήλ η Κεφάλαιο)

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΒΛΕΠΕ ΕΔΩ --- >

4) Οι αρχαίοι συγγραφείς αναφέρουν ότι οι Μακεδόνες μιλούσαν Ελληνικά, πρβ: «Εκεί (στην Ινδία) είδαν (οι ναύτες του Νέαρχου) κάποιον που φορούσε Ελληνική χλαμύδα, φερόταν όπως οι Έλληνες και μιλούσε Ελληνικά. Οι πρώτοι που τον είδαν λένε ότι έβαλαν τα κλάματα. Τόσο αναπάντεχο τους φάνηκε, μετά από τόσες συμφορές, να αντικρύσουν ένα Έλληνα και να ακούσουν την Ελληνική Γλώσσα. Τον ρώτησαν από πού έρχεται και ποιος είναι. Τους είπε ότι είχε φύγει από το στρατόπεδο του Αλέξανδρου και ότι το στρατόπεδο και ο ίδιος ο Αλέξανδρος δεν είναι μακριά. Χειροκροτώντας και φωνάζοντας πήγαν στον Νέαρχο (Αρριανός, Ινδική, 4,33, σελίδα 195

Επίσης ο Ρωμαίος ιστορικός Τίτος Λίβιος γράφει «…οι Αιτωλοί, οι Ακαρνανοί και οι Μακεδόνες, άνδρες ομοίας γλώσσης, ενωμένοι ή χωρισμένοι λόγω ασήμαντων αιτιών οι οποίες εμφανίζονται από καιρού εις καιρόν…» (Λίβιος, Ιστορία της Ρώμης, βιβλίο ΧΧΧ παρ. ΧΧΙΧ).

Οι Αιτωλοί και Ακαρνάνες ήσαν αναμφισβήτητα ελληνικές φυλές. Σε μια άλλη περίσταση ο Λίβιος γράφει: «…Ο Στρατηγός Paulus κάθισε στο επίσημο κάθισμά του περιτριγυρισμένος από πλήθος Μακεδόνων…οι ανακοινώσεις του μεταφράστηκαν στην Ελληνική και επαναλήφθηκαν από τον πραίτορα Gnaeus Octavius…». (Λίβιος, Ιστορία της Ρώμης, β. ΧLV, παρ. ΧΧΙΧ). Εάν το πλήθος των Μακεδόνων σ' αυτή τη συγκέντρωση δε μιλούσε Ελληνικά, γιατί οι Ρωμαίοι αισθάνθηκαν την ανάγκη να μεταφράσουν το λόγο του Paulus στα Ελληνικά;

Σημειώνεται ότι:

α) Το ότι οι Μακεδόνες ήσαν Έλληνες ή το ότι μίλαγαν και έγραφαν πάντα Ελληνικά αδιάψευστοι μάρτυρες είναι και οι Μακεδονικές επιγραφές (βλέπε π.χ. εδώ τη Μακεδονική επιγραφή από τα αφιερώματα των Μακεδόνων στην Αθηνά Πολιάδα), καθώς και τα μακεδονικά νομίσματά (βλέπε π.χ. εδώ νόμισμα του Φιλίππου και Αλέξανδρου), στα οποία, όπως βλέπουμε, οι Μακεδόνες όχι μόνο μίλαγαν και έγραφαν Ελληνικά, αλλά είχαν και ίδια θρησκεία, καθώς και ίδια ήθη και έθιμα με τους άλλους Έλληνες, αφού και π.χ. στα μακεδονικά νομίσματα βλέπουμε τον Ολύμπιο ή άλλως Κρηταγενή Δία, βλέπουμε το αστέρι και ήλιο των Δωριέων κ.α. (σύγκρινε π.χ. με τα νομίσματα Ιτάνου, Λύκτου, Ιεράπυτνας κ.α. Κρήτης).

β) Επειδή η αρχαία Ελλάδα δεν ήταν ένα ενιαίο κράτος, αλλά πάρα πολλά, το κάθε ένα από αυτά είχε αναπτύξει και τη δική του γλώσσα (σήμερα λέμε διάλεκτο) - ο λόγος και για τον οποίο οι αρχαίοι συγγραφείς λένε π.χ.: «Ο Αλέξανδρος ανεβόα Μακεδονιστί.», «γλώσσα Μακεδονική» «γλώσσα Ελληνική» (= η κοινή) κ.α., αλλά και π.χ.: Φίλιππος ο Μακεδών, ο Μίνωας ο Κρης, Απολλόδωρος ο Αθηναίος κ.α.

γ) Χοντρικά οι αρχαίες ελληνικοί διάλεκτοι-γλώσσες ήσαν: η Δωρική (τη μίλαγαν Σπαρτιάτες, Μακεδόνες κ.α.), η Ιωνική (τη μίλαγαν οι Αθηναίοι, οι νησιώτες κ.α.) και η Αιολική (τη μίλαγαν οι Θεσσαλοί κ.α.). Κάτι που ισχύει, λίγο ή πολύ, ακόμη και σήμερα, πρβ π.χ. «Ιντα κάνεις» (Κρητικά) = «Τι κάνεις» (κοινά).

Μια διαφορά π.χ. που έχει η γλώσσα των Μακεδόνων από τις άλλες Ελληνικές ήταν λέει η εξής: «Οι Δέλφιοι δεν χρησιμοποιούν το Β στη θέση του φ, όπως οι Μακεδόνες που λένε Βίλιππος, Βαλακρός και Βερονίκη, αλλά αντί του π. Έτσι αυτοί λένε φυσικά το «πατείν» «βατείν» και το «πικρον» «βικρόν». «Οβύσους» (= μήνας χρησμών) λοιπόν, είναι «Οπυσούς»…

5) Είναι ψευδές ότι ο Ηρόδοτος χαρακτηρίζει το βασιλιά Αλέξανδρο Α΄ της Μακεδονίας (498-454 π.Χ.) Φιλέλληνα και ως εξ αυτού οι Μακεδόνες δεν ήσαν Έλληνες. Η αλήθεια είναι ότι ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι ο Πέρσης Μαρδόνιος άκουσε ότι ο Αλέξανδρο Α’ της Μακεδονίας ήταν «πρόξενος και ευεργέτης των Αθηναίων» (και φυσικά δε λέει ότι ο Αλέξανδρος Α ήταν «Φιλέλληνας»), πρβ: «Ο Μαρδόνιος, αφού ανέγνωσε ό,τι έλεγαν οι χρησμοί, μετά από αυτά έστειλε άγγελο στην Αθήνα, τον Αλέξανδρον, το γιο του Αμύντα, άνδρα Μακεδόνα. Διάλεξε αυτόν, διότι αφενός οι Πέρσες ήσαν συγγενείς του (διότι κάποια αδελφή του Αλέξανδρου, τη Γυγαίην, θυγατέρα του Αμύντα, έλαβε γυναίκα ο Βούβαρης ο Πέρσης από την οποία γεννήθηκε στην Ασία ο Αμύντας….. και αφετέρου διότι ήκουσε ότι αυτός ήταν πρόξενος και ευεργέτης των Αθηναίων («πρόξεινος τε ειη και ευεργέτης») και έτσι θα έπειθε τους Αθηναίους να γίνουν σύμμαχοι… (Ηρόδοτος Η, 136 - 139).

6) Είναι ψευδές ότι ο Ηρόδοτος αναφέρεται στην αρχική άρνηση των Ελλήνων αθλητών να δεχθούν τη συμμετοχή του βασιλιά Αλέξανδρου Α΄ στους Ολυμπιακούς Αώνες. Απλώς ο Ηρόδοτος αναφέρει το πώς, πότε και ποιος πήρε την απόφαση οι Μακεδόνες να συμμετάσχουν στους Ολυμπιακούς Αώνες. Ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι ο πρώτος Μακεδόνας που πήρε λέει απόφαση να συμμετέχουν οι Μακεδόνες στους Ο.Α. ήταν λέει ο βασιλιάς Αλέξανδρος Α, ο οποίος, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, έλαβε μέρος στην 80η Ολυμπιάδα, το 460 π.Χ., έτρεξε στο αγώνισμα στάδιο και τερμάτισε μάλιστα ίδια με τον πρώτο, πρβ: «Πως Έλληνες είναι αυτοί οι απόγονοι του Περδίκκα, όπως λένε κι οι ίδιοι, κι εγώ προσωπικά είμαι σε θέση να το ξέρω, αλλά στη συνέχεια της ιστορίας μου θα αποδείξω πως είναι Έλληνες και επιπλέον και οι οργανωτές των αγώνων των Ελλήνων που γίνονται στην Ολυμπία αυτή την απόφαση έβγαλαν. Γιατί, όταν ο Αλέξανδρος, πήρε την απόφαση να πάρει μέρος στους Ολυμπιακούς αγώνες και κατέβηκε γι αυτό το σκοπό, οι Έλληνες που ήταν αντίπαλοί του σε αγώνα δρόμου ήθελαν να τον αποκλείσουν με τον ισχυρισμό πως ο αγώνας δεν είναι για βάρβαρους αθλητές, αλλά για Έλληνες. Κι ο Αλέξανδρος, επειδή απέδειξε πως η καταγωγή του ήταν από το Άργος κι οι κριτές παραδέχτηκαν πως είναι Έλληνας, πήρε μέρος στο αγώνισμα δρόμου ενός σταδίου και τερμάτισε στον ίδιο χρόνο με τον πρώτο. (Ηρόδοτος Ε 17-22)

7) Είναι ψευδές ότι ο Θουκυδίδης χαρακτηρίζει βάρβαρους τους Μακεδόνες, άρα έτσι συμπεραίνεται ότι οι Μακεδόνες δεν ήσαν Έλληνες, αφού ο Θουκυδίδης λέει το αντίθετο. Ο Θουκυδίδης από τη μια αναφέρει ότι οι Μακεδόνες και οι Πελοποννήσιοι (= το δωρικό γένος, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο) ήταν σύμμαχοί και από την άλλη αποκαλεί βάρβαρους όχι τους Μακεδόνες, αλλά μερικές φυλές (= τους Ιλλυριούς, τους Χάονες κ.α.) που τότε (στα γεγονότα που σχολιάζει ο Θουκυδίδης) ήσαν σύμμαχοι με τους Μακεδόνες, επειδή δεν είχαν εκπολιτιστεί ακόμη, πρβ (μετάφραση Ελ. Βενιζέλου): «Ο στρατός του (Κνίδου) περιελάμβανεν Έλληνας μεν Αμπρακιώτας και Λευκαδίους, και Ανακτόρους και τους χιλίους Πελοποννησίους, επι κεφαλής των οποίων είχεν έλθει ο ίδιος, βαρβάρους δε χιλίους Χάονας, οι οποίοι, αβασίλευτοι όντες, είχαν αρχηγούς τον Φώτυον και τον Νικάνορα, οι οποίοι κατήγοντο από το αρχοντικόν γένος που ήσκει ενιαυσίως την αρχήν. Μαζί με τους Χάονας εξεστράτευσαν και οι Θεσπρωτοί, οι οποίοι ήσαν επίσης αβασίλευτοι…….. Και ο Περδίκκας είχε στείλει, εν αγνοία των Αθηναίων χιλίους Μακεδόνας, οι οποίοι όμως έφθασαν πολύ αργά. Με τον στρατόν αυτόν ήρχισεν ο Κνήμος την πορείαν του, χωρίς να περιμείνη τον στόλον που ανεμένετο από την Κόρινθον» (Θουκυδίδης 2, 80).

«Και όταν ενύκτωσε, εις από τους ανεξήγητους εκείνους πανικούς, εις τους οποίους υπόκεινται μεγάλοι στρατοί, κατέλαβεν αμέσως τους Μακεδόνας και το πλήθος των βαρβάρων («οι μεν Μακεδόνες και το πλήθος των βαρβάρων ευθύς φοβηθέντες, όπερ φιλεί μεγάλα στρατόπεδα»), και επειδή ενόμισαν ότι οι επερχόμενοι εχθροί ήσαν πολλαπλάσιοι, από ό,τι πραγματικώς ήσαν και ότι φθάνουν από στιγμής εις στιγμήν, ετράπησαν αιφνιδίως εις φυγήν, κατευθυνόμενοι εις τα ίδια…..(Θουκυδίδης Δ 124 – 126)

8) Είναι ψευδές ότι ο Δημοσθένης αποκάλεσε τους Μακεδόνες βάρβαρους, άρα έτσι συμπεραίνεται ότι οι Μακεδόνες δεν ήσαν Έλληνες. Η αλήθεια είναι ότι ο Δημοσθένης αποκάλεσε βάρβαρο μόνο το βασιλιά της Μακεδονίας Φίλιππο (βλέπε: Ολυνθιακός Γ 16, Κατά Φιλίππου Γ 31, Κατά Φιλίππου Α 10 ) και αυτό όχι για την καταγωγή του (αφού ο Φίλιππος ήταν στην καταγωγή Αργείος, απόγονος του Ηρακλή), αλλά για την ηγεμονική συμπεριφορά του. Ειδικότερα επειδή κάνει λέει πράγματα όσο αφορά στις σχέσεις τους με τους άλλους Έλληνες ή στον τρόπο που σκέφτεται να ηγεμονεύσει των Ελλήνων που δεν αρμόζουν σε Έλληνες, αλλά σε βάρβαρους. Μάλιστα ο Δημοσθένης αποκαλεί το Φίλιππο όχι μόνο βάρβαρο, αλλά και αλλόφυλο (Περί Στεφάνου, 185), φαύλο, αλαζόνα, πλεονέκτη, αναιδή, εχθρό των Αθηναίων (Κατά Φιλίππου Α 9-10), εχθρό της δημοκρατίας και του πολιτεύματος και… και…(Επιστολή Φιλίππου, Περί των εν Χερονήσω κ.α.) που δείχνει πεντακάθαρα ότι εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με εθνολογία, αλλά με πολιτισμό και πολιτική. Ειδικότερα οι βασικές αιτίες που ο Δημοσθένης αποκαλεί με τα επίθετα αυτά το Φίλιππο είναι: Α) Το ότι ο Φίλιππος αποσπούσε περιοχές και πόλεις που ανήκαν σε άλλους Έλληνες και φυσικά και στους Αθηναίους, όπως π.χ. την Όλυνθο, τη Μεθώνη, Απολλωνία και τριάντα ακόμη πόλεις στη Θράκη που κατάστρεψε λέει με μανία ο Φίλιππος. Η Όλυνθος ήταν λέει πόλη που την κατοικούσαν Έλληνες το γένος με καταγωγή από τη Χαλκίδα της Εύβοιας, η οποία ήταν αποικία των Αθηναίων. Β) Το ότι αφενός δεν ήταν δημοκρατικός, όπως ήταν ο Δημοσθένης, αλλά τύραννος (χουντικός θα λέγαμε σήμερα) και αφετέρου επειδή ο Φίλιππος επέμβαινε, είτε δια της βίας είτε με τεχνάσματα, στις άλλες Ελληνικές πόλεις και άλλαζε τους άρχοντες με φιλικά προς αυτόν διακείμενους (δηλαδή τοποθετούσε τυραννικά καθεστώτα), ώστε να ηγεμονεύσει σε κάποια στιγμή σε όλους τους Έλληνες αντί των Αθηναίων.

Λέει ο Δημοσθένης (σε νέα Ελληνική από τις εκδόσεις «Κάκτος»):

Α) Με ρητορικό ερώτημα: «Δεν κατέλαβε ο άνθρωπος αυτός όλες τις κτήσεις μας; Αν γίνει κύριος αυτής της περιοχής, δεν θα υποστούμε τον χειρότερο εξευτελισμό απ όλους; Δεν πολεμούν εναντίον του εκείνοι, στους οποίους είχαμε υποσχεθεί ότι θα τρέξουμε να τους σώσουμε, αν εμπλέκονταν σε πόλεμο μαζί του; Δεν είναι εχθρός μας; Δεν κατέχει εδάφη μας; Δεν είναι βάρβαρος; Δεν είναι ό,τι μπορεί να πει κάποιος; (Δημοσθένης, Ολυνθιακός Γ 15-17).

Κάτι που σε ελεύθερη απόδοση έχει ως εξής: «Αφού ο άνθρωπος αυτός κατέλαβε όλες τις κτήσεις μας; Αφού …. Άρα είναι εχθρός μας; … άρα είναι βάρβαρος και ό,τι μπορεί να πει κάποιος.

Β) Με περιφρόνηση ή αμετροεπρέια επικριτική: «Κι όμως, κανένας δεν οργίζεται εναντίον του Φιλίππου και της συμπεριφοράς του, που όχι μόνο Έλληνας δεν είναι, που όχι μόνο δεν έχει τίποτε ταιριαστό σε Έλληνα, αλλά δεν είναι καν βάρβαρος με καταγωγή από κάποιο καλό τόπο, αλλά ένας ολέθριος Μακεδόνας, από μέρος απ΄ όπου παλιότερα δεν μπορούσες ν’ αγοράσεις ούτε δούλο της προκοπής. Και πόσο υπολείπεται από έσχατη αναίδεια; Εκτός από την καταστροφή των πόλεων. Δεν προεδρεύει στους Πυθικούς αγώνες. Τους κοινούς αγώνες των Ελλήνων και αφού δεν μπορεί να παραστεί ο ίδιος, ε δεν στέλνει τους δούλους του ως αγωνοθέτες;» (Δημοσθένης, Κατά Φιλίππου Γ 31).

Όπως βλέπουμε και εδώ δεν έχουμε φυλετικά ή εθνολογικά κριτήρια, αλλά συμπεριφορά, γιατί, αν ο Φίλιππος δεν ήταν Έλληνας, ο Δημοσθένης δεν θα ανέφερε ότι ο Φίλιππος ήταν αρχηγός Ελλήνων. Απλώς εδώ ο Δημοσθένης δείχνει αμετροέπεια και καταφέρεται επικριτικά-περιφρονητικά, μειωτικά εναντίον των Μακεδόνων.

Γ) Επιχειρηματικά: «Δεδομένου ότι ο Φίλιππος ο Μακεδών και στο παρελθόν παραβίασε τους όρους της ειρήνης που συνομολογήθηκε ανάμεσα σε αυτόν και το λαό της Αθήνας, περιφρονώντας τους όρκους του και τις αρχές της δικαιοσύνης που αναγνωρίζουν όλοι οι Έλληνες, σφετερίζεται πόλεις που δεν του ανήκουν και μάλιστα κατέκτησε με πόλεμο ορισμένες που ανήκουν στους Αθηναίους, χωρίς να αδικηθεί προηγουμένως από τον Αθηναϊκό λαό, μεγαλώνει ολοένα τη βιαιότητα και την ωμότητά του, αφού σε μερικές Ελληνικές πόλεις τοποθετεί φρουρές και ανατρέπει το πολίτευμα, άλλες τις μετατρέπει σε ερείπια, πουλώντας τους κατοίκους της ως δούλους ………….… το να κυβερνώνται (οι Αθηναίοι) από άνθρωπο αλλόφυλο και να χάσουν την ηγεμονία είναι ανάξιο και της δόξας των Ελλήνων και της αρετής των προγόνων μας» ( Δημοσθένης Περί Στεφάνου 181-185)

Όπως βλέπουμε εδώ, επειδή ο Φίλιππος παραβίασε τους όρους ειρήνης κ.τ.λ.. μεταξύ Μακεδόνων και Αθήνας, προκειμένου ο ίδιος να καταστεί δυνατός και έτσι να ηγεμονεύσει στο τέλος των Ελλήνων αντί των Αθηνών, ο Δημοσθένης δείχνει αμετροέπεια, όμως δικαιολογημένη, και καταφέρεται επικριτικά-περιφρονητικά στο Φίλιππο.

Ας σημειωθεί ότι χαρακτηρισμοί του Δημοσθένη αφενός προέρχονται από σφοδρό, πολιτικό και τοπικό, πολέμιο και αφετέρου λέγονται κατά τη στιγμή της όξυνσης της αντιδικίας. Είναι δηλωτικοί χαρακτηρισμοί της οργής του ομιλητή για τη συμπεριφορά του Μακεδόνα βασιλιά Φιλίππου έναντι των Αθηναίων και άλλων Ελλήνων και όχι σχόλια για την καταγωγή του Φιλίππου.

Πιο απλά ακόμη, μετά την άνοδο των Μακεδόνων, κάτι ως συμβαίνει και σήμερα με την άνοδο της Αμερικής, τόσο στην Αθήνα όσο και στις άλλες Ελληνικές πόλεις σχηματίστηκαν παρατάξεις που άλλες ήσαν φιλομακεδονικές και άλλες όχι. Στις μη φιλομακεδονικές παρατάξεις ανήκε ο Δημοσθένης εξ ου και όλα όσα καταμαρτυρεί εναντίον των ηγεμόνων τους.

9) Είναι ψευδές ότι ο Αρριανός κάνει Εθνοτική αντιδιαστολή μεταξύ Μακεδόνων και Ελλήνων λέγοντας λέει "Μακεδόνες και Έλληνες" (Αρριανός: Αλεξάνδρου Ανάβασις), γιατί ο ίδιος, όπως είδαμε πιο πριν, λέει ότι οι Μακεδόνες ήσαν Έλληνες, καθώς και ότι οι Έλληνες πλην των Σπαρτιατών συναθροισθέντες στον ισθμό εξέλεξαν τον Αλέξανδρο ως αυτοκράτορα και στρατάρχη όλων των Ελλήνων. Άλλωστε, καθώς λένε Πλούταρχος και Αρριανός, η εκστρατεία κατά των Περσών με τον Αλέξανδρο δεν την έκαναν μόνο οι Μακεδόνες, αλλά όλοι οι Έλληνες (Αθηναίοι, Κορίνθιοι κ.τ.λ., πλην των Λακεδαιμονίων).

10) Είναι ψευδές ότι ο Ισοκράτης λέει ότι οι Μακεδόνες δεν είναι του αυτού γένους με τους Έλληνες ή τη φράση "Μακεδόνες ουχ ομόφυλον των Ελλήνων γένος" . Αντίθετα ο Ισοκράτης λέει ότι από τη μια ότι οι Μακεδόνες είναι Έλληνες και προτρέπει-παρακαλεί το βασιλιά Φίλιππο της Μακεδονίας (σε αντίθεση με το Δημοσθένη, που αυτός ήθελε αυτό να το κάνουν οι Αθηναίοι και όχι οι Μακεδόνες) να γίνει ο πρωτεργάτης της συμφιλίωσης των Ελληνικών πόλεων-κρατών (Αθηναίων, Μακεδόνων, Σπαρτιατών κ.α.) και της εκστρατείας εναντίον των βαρβάρων της Ασίας, πρβ: «όμως η τύχη χάρισε σε σένα (Φίλιππε) μεγάλη εξουσία και σου πρόσφερε … όση σε κανέναν άλλο Έλληνα… Θέλω συγκεκριμένα να σε προτρέξω να γίνεις ο πρωτεργάτης της ένωσης της συμφιλίωσης των Ελληνικών πόλεων και τις εκστρατείας εναντίων των βαρβάρων» («Μέλλω γαρ σοι συμβουλεύειν προστήναι της τε των Ελλήνων ομόνοιας και επί των βαρβάρων στρατείας» ) (Ισοκράτης Φίλιππος 11)

Απλώς ο Ισοκράτης αναφέρει στο Φίλιππο της Μακεδονίας ορισμένα κατά τη γνώμη του άσχημα πράγματα που ισχύουν στους Έλληνες, ώστε να τα λάβει υπόψη του και έτσι να μπορέσει να βρει τρόπο να τους ενώσει, τα εξής: «ο δε τον μεν τόπον τον Ελληνικόν όλως είασε, την δ’ εν Μακεδονία βασιλείαν, κατασχείν επεθύμησεν: ηπίστατο γαρ τους με Έλληνας ουκ ειθισμένους υπομένειν τας μοναρχίας τους δ’ άλλους ου δυναμένους άνευ της τοιαύτης δυναστείας διοικείν τον βίον τον σφέτερον αυτων……. και την βασιλείαν γεγενήσθαι πολύ των άλλων εξηλλαγμένην: μόνους γαρ Ελλήνων ουχ ομοφύλου γένους άρχειν αξιώσας μόνος και διαφυγειν ηδυνήθη τους κινδύνους τους περί τας μοναρχίας γιγνομένους. (Ισοκράτης Φίλιππος 105-107) = στα νέα Ελληνικά: «Για τα άλλα, όμως, πιστεύω ότι και ο πατέρας σου (ο Αμύντας Β) και ο ιδρυτής της δυναστείας σας (ο Περδίκκας Α’) και ο γενάρχης σας (ο Ηρακλής) θα άκουγε αυτά που λέω…. Εκείνος (ο Ηρακλής) άφησε τις Ελληνικές περιοχές και θέλησε να ιδρύσει το βασίλειο του στη Μακεδονία, καθώς ήξερε ότι οι Έλληνες δε συνηθίζουν να υπομένουν τη μοναρχία , ενώ οι άλλοι λαοί δεν μπορούν να ρυθμίσουν τη ζωή τους χωρίς αυτό το πολίτευμα. ….. Ήταν ο μόνος Έλληνας (ο Ηρακλής) που δεν θέλησε να γίνει βασιλιάς ομοφύλων του και ο μόνος που γλίτωσε από τους κινδύνους που εμφανίζονται στα μοναρχικά καθεστώτα….»

Φυσικά εδώ ο Ισοκράτης δεν υπονοεί ότι οι Μακεδόνες δεν είναι Έλληνες, γιατί αν ήταν έτσι, δε θα έλεγε ο ίδιος όλα αυτά που είδαμε λέει πιο πριν (δηλαδή ότι «ο Μακεδόνας βασιλιάς Φίλιππο πρέπει να γίνει ο πρωτεργάτης της ένωσης της συμφιλίωσης των Ελληνικών πόλεων κ.τ.λ.»), αλλά από τη μια ότι οι Μακεδόνες είναι αφενός διαφορετικό φύλο από τους άλλους Έλληνες και αφετέρου διαφορετικών πολιτικών πεποιθήσεων (οι Μακεδόνες ήσαν βασιλικοί και οι άλλοι δημοκρατικοί) και από την άλλη ότι άλλο το διαμέρισμα Μακεδονία και άλλο η Ελλάδα.

Υπενθυμίζεται ότι η αρχαία Ελλάδα δεν ήταν ενιαία, δηλαδή ένα κράτος, αλλά αποτελούμενοι από πολλά κράτη: Αθήνα, Σπάρτη κλπ και πολλά φύλα: Ίωνες, Δωριείς, Αχαιοί κ.τ.λ.

Υπενθυμίζεται επίσης ότι η αρχαία Ελλάδα χωρίζονταν στις εξής μεγάλες περιοχές: Ελλάδα, Μακεδονία, Μαγνησία, Κρήτη κ.α., η αιτία για την οποία ο Ισοκράτης λέει ότι «ο Ηρακλής άφησε τις Ελληνικές περιοχές και θέλησε να ιδρύσει το βασίλειο του στη Μακεδονία» ή ότι «ο Ηρακλής ήταν ο μόνος Έλληνας που δεν θέλησε να γίνει βασιλιάς ομοφύλων του ( «ουχ ομοφύλου γένους άρχειν».) και πήγε στη Μακεδονία κ.τ.λ.

Αρχικά υπήρχε η πόλη Ελλάδα στο «Πελασγικόν Άργος» (= η Θεσσαλία), η οποία επί Ομήρου μαζί με τη Φθία ανήκαν στο κράτος του Πηλέα. Στα Τρωικά το όνομα της πόλης αυτής επεκτάθηκε σε όλες τις περιοχές που ο στρατός τους μαζεύτηκε στην Αυλίδα, για να εκστρατεύσει στην Τροία, δηλαδή στη νότια Ελλάδα (Θεσσαλία, Στερεά, Κρήτη κλπ). Σύμφωνα με το Θουκυδίδη, επειδή η πόλη Ελλάδα επι βασιλιά Έλληνα έγινε η πιο ισχυρή, έγινε και πιο ξακουστή και έτσι είχαν όφελος οι τριγύρω φυλές να λένε και αυτές ότι ήσαν Έλληνες. Στους Ολυμπιακούς αγώνες το εθνικό όνομα Ελλάδα επεκτάθηκε και σε όσες άλλες περιοχές οι κάτοικοι είχαν ίδια καταγωγή με τους εκστρατευσαντες (Ήπειρο, Μακεδονία κ.α.), άσχετα με το αν είχαν εκστρατεύσει ή όχι στην τροία. Πιο απλά το εθνικό όνομα Ελλάδα προήλθε από την πόλη Ελλάδα, όπως λέμε π.χ. σήμερα επαρχία Λασιθίου και νομός Λασιθίου, πόλη Λάρισα και νομός Λάρισας κ.α.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ Ο ΦΙΛΙΠΠΟΣ Ο ΜΑΚΕΔΩΝ

ΚΑΙ Ο Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΠΟΙΑ Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΟΥΣ

ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

ΒΛΕΠΕ ΕΔΩ ---- >

Αργυρό τετράδραχμα Λυσιμάχου Θράκης, 297 π.Χ., με το Μ. Αλέξανδρο (το νόμισμα κόπηκε σε μνήμη Μ. Αλέξανδρου) να φέρει το το κέρατο του Αμμωνα Δία, γιος του οποίου ανακηρύχτηκε) και τη θεά Αθηνά να κρατά στο χέρι της τη θεά Νίκη.